Καρδιοπάθεια, οι πέντε εξετάσεις που προτείνουν οι ειδικοί
Πέντε πολύ απλές ιατρικές εξετάσεις αποτελούν τα βασικά «συστατικά» μιας ολοκληρωμένης και αξιόπιστης αξιολόγησης του καρδιαγγειακού κινδύνου που διατρέχει ένας ασθενής, συγκριτικά με τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται σήμερα στο πλαίσιο της παραδοσιακής κλινικής πράξης, διαπίστωσαν καρδιολόγοι από το Ιατρικό Κέντρο Σαουθγουέστερν του Πανεπιστημίου του Τέξας.
Συνδυαστικά, τα αποτελέσματα των πέντε εξετάσεων συνθέτουν μια έγκυρη «πρόβλεψη» για το ποια άτομα θα εκδηλώσουν καρδιοπάθεια στο άμεσο ή απώτερο μέλλον σε σχέση με πρότυπες στρατηγικές που εστιάζουν αποκλειστικά στην αρτηριακή πίεση, τη χοληστερόλη, τον διαβήτη και το ιστορικό καπνίσματος, δηλώνουν οι ειδικοί.
«Αυτό το σύνολο εξετάσεων είναι πραγματικά πολύ δυνατό ως προς τον εντοπισμό του αναπάντεχου κινδύνου σε άτομα που παρουσιάζουν λίγους από τους παραδοσιακούς παράγοντες κινδύνου. Πρόκειται για άτομα που δεν γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν και ενδεχομένως δεν αποτελούν ομάδα-στόχο για την εφαρμογή προληπτικών θεραπειών» αναφέρει ο Δρ Τζέιμς ντε Λέμος, καθηγητής παθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.
Οι πέντε εξετάσεις που προτείνουν οι ειδικοί είναι οι εξής:
1. Ηλεκτροκαρδιογράφημα 12 απαγωγών: Εντοπίζει την υπερτροφία (διόγκωση) της καρδιάς ή την αύξηση του πάχους του καρδιακού μυός.
2. Εξέταση εναπόθεσης ασβεστίους: Πρόκειται για απεικονιστική εξέταση χαμηλής ακτινοβολίας που εντοπίζει την εναπόθεση ασβεστίου στις αρτηρίες της καρδιάς.
3. Εξέταση C-αντιδρώσας πρωτεΐνης: Αιματολογική εξέταση που υποδεικνύει την ύπαρξη φλεγμονής.
4. Εξέταση ορμόνης NT-proBNP: Αιματολογική εξέταση που υποδεικνύει την καταπόνηση (στρες) της καρδιάς.
5. Εξέταση τροπονίνης Τ υψηλής ευαισθησίας: Αιματολογική εξέταση που υποδεικνύει βλάβες στον καρδιακό μυ.
Στόχος των καρδιολόγων, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι, είναι να προβλέπουν ένα ευρύ φάσμα καρδιαγγειακών επεισοδίων, πέραν του εμφράγματος και του εγκεφαλικού. «Ο κόσμος ενδιαφέρεται για ποικιλία καρδιακών προβλημάτων που μπορεί να εκδηλώσει, συμπεριλαμβανομένης της καρδιακής ανεπάρκειας και της κολπικής μαρμαρυγής» αναφέρει ο συνεργάτης του Δρ Τζέιμς ντε Λέμος, Δρ Αμίτ Κέρα, επίσης καθηγητής παθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.